Οι κουτσουλιές από τα θαλασσοπούλια σε ένα μικρό ηφαιστειακό νησί της Ιαπωνίας αποτελούν έναν θησαυρό για τους ερευνητές που έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν εις βάθος τον αποικισμό αυτής της άγονης νέας γης.
Ο λόγος για το νησί Νισινοσίμα, το οποίο διευρύνθηκε λόγω ηφαιστειακών εκρήξεων που σημειώθηκαν το 1974 για πρώτη φορά μετά από 10.000 χρόνια. Νέοι πίδακες τέφρας και λάβας το Νοέμβριο του 2013 διεύρυναν εκ νέου το νησί που βρίσκεται πάνω στο τόξο μιας καλντέρας, 940 χιλιόμετρα νότια του Τόκυο.
Η νέα Νισινοσίμα, με έκταση των 2,46 τετραγωνικών χιλιομέτρων αποτελεί μια γυμνή, σαθρή μάζα βράχων που σχηματίστηκαν από τη στερεοποίηση της λάβας.
Οι ερευνητές αναμένουν τον εποικισμό του νησιού από είδη χλωρίδας και πανίδας με τον Ναόκι Κάτσι, καθηγητή του Μητροπολιτικού Πανεπιστημίου του Τόκυο και επικεφαλής της Ερευνητικής Επιτροπής Αρχιπελάγους Ογκασαβάρα να δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) ότι «θα μπορέσουμε να δούμε το σημείο έναρξης των εξελικτικών διαδικασιών».
Όταν η ηφαιστειακή δραστηριότητα καταλαγιάσει, «το πρώτο που θα συμβεί θα είναι πιθανότατα η άφιξη φυτών που μεταφέρονται από τα ωκεάνια ρεύματα ή ταξιδεύουν προσκολλημένα στα πόδια πτηνών» εξήγησε ο ερευνητής.
Τα θαλασσοπούλια αυτά θα μπορούσαν σταδιακά να εγκατασταθούν στο νησί. Κουτσουλιές, πεσμένα φτερά, νεκρά πτηνά και κομματάκια εμετού θα δημιουργήσουν τελικά το λίπασμα για την ανάπτυξη σπόρων που ταξιδεύουν στο νησί με τον άνεμο ή που επιζούν μέσα στο πεπτικό σύστημα των πουλιών.
Βασικό μέλημα των επιστημόνων σε αυτές τις μελλοντικές αποστολές είναι η αποφυγή μεταφοράς ξένων ειδών.
Για αυτό το λόγο , ο επιστημονικός εξοπλισμός και τα ρούχα των ερευνητών θα πρέπει να είναι είτε ολοκαίνουργια είτε προσεκτικά αποστειρωμένα.
—Η περίπτωση του Σάρτσεϊ
Αντίστοιχες διαδικασίες έχουν παρατηρηθεί στο ηφαιστειογενές νησί Σάρτσεϊ, που αναδύθηκε το 1963 περίπου 30 χιλιόμετρα από τις ακτές της Ισλανδίας.
Το Σάρτσεϊ αναγνωρίζεται σήμερα ως παρθένο εργαστήριο της φύσης και έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
«Από τότε που άρχισαν να μελετούν το νησί το 1964, οι επιστήμονες κατέγραψαν την άφιξη σπόρων που μεταφέρονταν από τα ωκεάνια ρεύματα, την εμφάνιση μυκήτων και βακτηρίων, αλλά και την άφιξη του πρώτου αγγειόσπερμου φυτού που ακολούθησε το 1965» αναφέρει η UNESCΟ στο δικτυακό τόπο της.
«Μέχρι το 2004 [τα αγγειόσπερμα φυτά] είχαν φτάσει τα 60, μαζί με 75 βρυόφυτα, 71 λειχήνες και 24 μύκητες. Ογδόντα εννέα είδη πτηνών έχουν καταγραφεί στο Σάρτσεϊ, από τα οποία τα 57 αναπαράγονται σε άλλες περιοχές της Ισλανδίας. Το νησί των 1.410 στρεμμάτων φιλοξενεί επίσης 335 είδη ασπόνδυλων».
Σημειώνεται ότι, ως οικοσύστημα, η Νισινοσίμα δεν θα εξελιχθεί τόσο ταχέως καθώς βρίσκεται μακριά από την ηπειρωτική Ιαπωνία και από τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος.
econews
