Στο θέμα της εκτροπής του Αχελώου παρενέβη το Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη.

Το CISD επισημαίνει ότι “έργα κλίμακας όπως η εκτροπή του Αχελώου είναι ευνόητο να σχεδιάζονται μετά από ολοκληρωμένες, ενδελεχείς μελέτες, στο πνεύμα της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης υπό το πρίσμα της Αειφόρου Ανάπτυξης, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πτυχές -οικονομία, κοινωνία, περιβάλλον- και να αναγγέλλονται και να υλοποιούνται μόνον εφόσον αποδεδειγμένα διασφαλίζουν δημόσιο όφελος και κοινωνική συναίνεση”.

Όπως αναφέρει το CISD “το συγκεκριμένο έργο αποφασίστηκε με μικρο-κομματική εφευρετικότητα, σχεδιάστηκε με μικρο-πολιτική καθοδήγηση και αναγγέλθηκε με ψηφοθηρική αλαζονεία από κάθε εναλλασσόμενη κυβέρνηση (μοναδικό φαινόμενο «συνέχειας κράτους»)”.

Πρώτο αποτέλεσμα, των παραπάνω εμπνευσμένων ενεργειών είναι ο διχασμός που, εδώ και 25 χρόνια, ταλανίζει τις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας και Θεσσαλίας, αλλά και την κοινωνία σε πολιτικό, οικονομικό, τεχνοκρατικό και οικολογικό επίπεδο.

Δεύτερο αποτέλεσμα, της παντελώς ελλιπούς Ολοκληρωμένης Διαχείρισης, είναι έξι αρνητικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας ενώ εκκρεμεί η έβδομη και μάλλον καθοριστική απόφαση του.

Τρίτο αποτέλεσμα, του στενά στοχευμένου σχεδιασμού του, υπήρξε το γεγονός ότι το έργο κρίθηκε μη «φιλοπεριβαλλοντικό» από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αρνήθηκε κάθε χρηματοδότηση.

Ωστόσο, η κυβέρνηση, χωρίς να διατυπώσει δημόσια καμιά νέα θέση ή προοπτική εναλλακτικής διαχείρισης του συνολικού προβλήματος (ώστε να αποδεικνύει ότι λειτουργεί προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος), αναθέτει νέες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και ανασχεδιασμού των έργων, που δικαίως πυροδότησαν νέο κύκλο αντιδράσεων.

Ερωτάται λοιπόν η τρικομματική Κυβέρνηση, αλλά και κάθε κομματική συνιστώσα της χωριστά:

1. Έχει, πότε και πώς, αποφασιστεί να προχωρήσει το έργο της εκτροπής;

2. Έχει λάβει, μέχρι στιγμής, οποιοδήποτε προαπαιτούμενο μέτρο που αφορά στην διανομή υδάτων στο θεσσαλικό κάμπο;

3. Έχει λάβει, μέχρι στιγμής, οποιοδήποτε προαπαιτούμενο μέτρο που αφορά στην απορρύπανση του Πηνειού;

4. Έχει λάβει, μέχρι στιγμής, οποιοδήποτε προαπαιτούμενο μέτρο που αφορά στον περιορισμό σπατάλης νερού άρδευσης, ειδικά στον θεσσαλικό κάμπο;

5. Έχει λάβει, μέχρι στιγμής, οποιοδήποτε προαπαιτούμενο μέτρο που αφορά στην σύγχρονη, ισόρροπη και εθνικά αποτελεσματική γεωργική εκμετάλλευση του θεσσαλικού κάμπου, σύμφωνα με τις Οδηγίες της ΕΕ και την σχετική ΚΑΠ;

6. Έχει καταρτίσει, μέχρι στιγμής, οποιοδήποτε προαπαιτούμενο σοβαρό και αντικειμενικό σχέδιο εθνικού κόστους/οφέλους;

7. Έχει μελετήσει, μέχρι στιγμής, τις μακροπρόθεσμα αρνητικές περιβαλλοντικές και κατά συνέπεια οικονομικές επιπτώσεις από την ατεκμηρίωτη διάθεση ακόμα και της μειωμένης ποσότητας των 250 mio m3; (Νέα απαίτηση της διαχειριστικής μελέτης υδάτων, σε εφαρμογή της Κοινοτικής Οδηγίας 2000/60)

8. Έχει μετρήσει, μέχρις στιγμής, την επιβάρυνση του συνόλου των Ελλήνων φορολογουμένων για την ικανοποίηση της στρεβλής αγροτικής ανάπτυξης που προασπίζεται για μικρο-ωφελιμιστικούς λόγους μερίδα των Θεσσαλών αγροτών;

9. Έχει παραλάβει, μέχρις στιγμής, εγκεκριμένα Σχέδια Διαχείρισης των Υδατικών Διαμερισμάτων Θεσσαλίας και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, στα οποία θα βασισθεί οποιαδήποτε νέα μελέτη, ακόμα και αν αυτή είναι «προς συμμόρφωση με όσα ζήτησε το Δικαστήριο της Ε.Ε.», όπως διατυπώνει ο αρμόδιος Υφυπουργός;

Το CISD καλεί την τρικομματική Κυβέρνηση και τις κομματικές συνιστώσες της:

*να αναθεωρήσει την παλαιοκομματική λογική σχεδιασμού μεγάλων εθνικών έργων
*να αξιοποιήσει με ορθές εναλλακτικές λύσεις τα έργα που έχουν ήδη ολοκληρωθεί
*να προασπίσει τους δημόσιους πόρους που ευρίσκονται σε ένδεια
*να επιτρέψει σε άξια στελέχη της να λειτουργήσουν επιστημονικά και τεχνοκρατικά, χωρίς κομματική καθοδήγηση, και να παράγουν ορθές αποφάσεις, που θα κριθούν σε ανοικτές διαβουλεύσεις
*να προωθήσει άμεσα τα αναγκαία αγροτο-περιβαλλοντικά μέτρα που έχει ανάγκη ο θεσσαλικός κάμπος και όχι η θεσσαλική ψήφος
*να εφαρμόσει την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ακόμα κι αν δεν περιλαμβάνεται σαν μέτρο στο «Μνημόνιο»)

7. να προστατεύσει, τουλάχιστον, την Αειφόρο Τοπική και Εθνική Ανάπτυξη αν συγκυριακά δεν είναι ικανή να την προωθήσει ως οφείλει.