Αστροναυτόπιτα (ή αλλιώς πατσαβουρόπιτα): take me to the loon

Περιβάλλον Ενέργεια Οικολογία:

Έψαχνα να βρω ταιριαστή με τις περιστάσεις συνταγή φωτογραφημένη, κάποια νάχει μια σχέση τέλος πάντων με τα δρώμενα -που ανά δύωρο με ξεπερνούν σε κοινή λογική και φαντασία-, να κάνει ραπόρτο στα τεκταινόμενα, στα πρόσωπα και τα αποτελέσματα των εκλογών, να μην είναι ξεκάρφωτη αλλά κάπως μέσα στην μοναδικότητα του πνεύματος των ημερών.

Όλες οι υποψήφιες (συνταγές) πολύ χάι-χούι μού έκαναν, υπερβολικές και το χειρότερο, υπερσυγκροτημένες. Πού να κολλήσουν με το πολιτικό δειγματολόγιο και πώς να σταθούν δικαίως ισάξιες σε τέτοιες αναλογίες της ισχύουσας αναλογικής;

Και πού να συγκριθούν με τα ευφάνταστα επιχειρήματα και τις καινοτόμες λύσεις που εφευρίσκονται, εξετάζονται επισταμένως και ανακοινώνονται; Για πρώτη φορά δέχομαι πως η εξουσία έχει και παραέχει φαντασία και δη τόσο καλπάζουσα που μένω άναυδη.

Έχει και φαντασιώσεις, το υπογράφω κι αν θέλετε το στέλνω και στο ΔΝΤ μεταμελώντας (ιλάσθητί μοι τη αμαρτωλή, που λέγανε με τη δοτική) για την πρότερη διαφορετική μου πεπποίθηση. Αφήστε πια εκείνο το 6,97 της χρυσαυγής, με το μίγμα ‘εγέρθουτου-εγέρθητι και veni-vidi-vici», που το βλέπω σαν ιλουστρασιόν αχταρμά στο όνειρό μου από προχθές, με υπόκρουση ατσαλοπαιγμένου heavy metal σε εμφανισιακή παρωδία των Kiss.

Το τελευταίο σχετικό που ήξερα ήταν το New Moon του Twilight Saga με τον σούπερ-μπέλο Robert Pattinson ως Edward Cullen, τον ονειρευόσουσα με πανσέληνο και χωρίς, μουσική υπόκρουση το Take me to the moon and back των Savage Gardens και έβγαζες άχρηστα όλα τα ξυπνητήρια και τα ‘εγέρθητι’ με τη μία -πού να εγερθείς. Τέτοια άκρως κοινά τερπνά συγκαταλέγονταν στις πτωχές μου μουσικές γνώσεις, μόνον, τα οποία ωστόσο ουδεμία συνάφεια ραπορτάρουν με την extreme makeover επικαιρότητα.

Πώς να συσχετιστούν επιπλέον με συνταγή; Και ξαφνικά (φωτεινός γλόμπος) θυμήθηκα την περίφημη …αστροναυτόπιτα, συνταγή της αδελφής μου (αυθεντική συγγένεια εξ αίματος) και νονάς, την οποία, κατά καιρούς οι νεότεροι της οικογένειας λόγω της ετερόκλητης πολυμάθειας, αποκαλούν ‘wikipedia’. Και μου φάνηκε μάλλον καλή ιδέα, συνειρμικά σε ταξιδεύει να διερευνήσεις το φεγγάρι, το οποίο επικίνδυνα γεμάτο ήταν στις εκλογές και όπου νάναι, θα το ακούσουμε κι αυτό το μαγικό, το ανόητο full moon φταίει! Να το καταγγείλουμε και να το κρατικοποιήσουμε πάραυτα, να το ακυρώσουμε σαν τις δανειακές συμβάσεις ή να το στείλουμε σαν το μπαλάκι που πάει εδώ κι εκεί βόλτα, σε άλλο γαλαξία. Μπλέξιμο.

Η αστροναυτόπιτα οφείλει το όνομά της στην απολύτως στιγμιαία έμπνευση (η φαντασία που λέγαμε). Κανένας μύθος και καμιά μεγαλεπήβολη ιστορία, ούτε καν ανέκδοτο την υποστηρίζουν. Μια απλή ερώτηση της είχε κάνει κάποτε ο junior γιός στο τραπέζι, κάτι του τύπου «τί πίτα είναι αυτή μαμά;» και η απάντηση της αδελφής μου ήταν «πίτα των αστροναυτών» (τόχουμε με τους τίτλους στην οικογένεια μάλλον ). Αλλά αυτό προφα- νώς δεν είναι όλο το έργο, όπως άλλωστε και το αντίστοιχο με τις εκλογές.

Διότι, όπως έσπευσε να με πληροφορήσει η ίδια, η καθ’ ημάς ‘αστρο- ναυτόπιτα’ είναι μια εκδοχή της κατά κόσμον ‘πατσαβουρόπιτας’ -άκρως αντιαισθητικό και σούπερ-μπρουτάλ όνομα, το πρωτοάκουσα σαν συνώνυμο του ορισμού του απείρως χοντρο- κομμένου και μετά, το ξέχασα, αμέσως. Ακριβώς όμως, το συγκεκριμένο όνομα μού έκανε το κλικ ότι πιθανότατα συνάδει με την πολιτική κατάσταση (κλασική σαβουρομαζώχτρα το υποσυνείδητο, αποδεικνύεται πως τίποτα δεν πετάει τελικά και ξεβράζει τα σκουπίδια την κατάλληλη στιγμή).

Τι εστί αστροναυτόπιτα: Επί της ουσίας μιλάμε για ένα είδος τυρόπιτας, που γίνεται με μερικά τσαλακωμένα φύλλα κρούστας, πολύυυυ τσαλακωμένα όμως, σαν το προφίλ των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων. Πάνω σ’ αυτά (η αναλογία συνεχίζεται) πέφτει όλο το μίγμα των υπολοίπων υλικών, όπου ο αυτοσχεδιασμός σχεδόν δεν συμμαζεύεται (εντάξει, δεν φτάνει τα 28 ψηφοδέλτια, αλλά οι δυνατότητες επιλογής βρίθουν).

Και το κλου, γιατί υπάρχει κι αυτό, είναι το πιπέρι (που εννοείται πως δεν θα κολλήσω τη μεταφορά στη χρυσαυγή, έλεος), κι ας πούμε, λοιπόν, πως αυτό είναι το αποτέλεσμα-χαστούκι, που εν μέρει παίζει και ως αυτο-γκολ, μια που για το σύνολο του εκλογικού (αποτελέσματος), η ευθύνη είναι ολοδική μας και κανενός άλλου! Με τη σημαντική διαφορά, ότι η πιπεράτη αστροναυτόπιτα είναι ωραία, άκρως γευστική και έχει το πικάντικο στοιχείο που, ειδικά σε μένα, πολύ αρέσει!

Η συνταγή είναι εξαιρετικά απλή με μόνο σημείο προσοχής το μίγμα των κίτρινων τυριών, όπου πρέπει να υπάρχουν διαφορές και εντάσεις, με την πλειοψηφία τους να τείνει στο πικάντικο (κάτι προς τηλεοπτικό Τσίπρα αλλά στο mute). Λόγω της ευκολίας παρασκευής, το πιάτο κάνει και για πρώτο σε μενού παρακολούθησης εκλογικών αποτελεσμάτων και τη συστήνω για τις εκλογές που όπου νάναι (σαν τους ναζί) ξανάρχονται. Αν μάλιστα, αντί για σερβίρισμα σε πιάτο, την βάλετε στα χάρτινα φορμάκια σαν αυτά που βάζουμε τα μάφινς, η αστροναυτόπιτα θα αποκτήσει κι έναν δήθεν αέρα ελιτίστικο (άντε, να μάθει και τα βασικά στα αγγλικά), τόσο που μέχρι να καταλάβει τί γίνεται, θα έχει εξαφανιστεί απ’ το τραπέζι.

Προετοιμασία: 5-7 λεπτά. Μπορείτε να την κάνετε νωρίτερα και να μείνει σε θερμοκρασία δωματίου ή να ζεσταθεί ελαφρώς στους 80-100 βαθμούς C.

Yλικά (για 1 ταψί 35Χ25 εκατ. περίπου)
6-7 φύλλa κρούστας
2-3 κ.σ. ελαιόλαδο και έξτρα για το άλειμμα του σκεύους
250 γραμ. ανθότυρο (προτείνεται Θεσσαλίας)
300 γραμ. μίγμα 3 τουλάχιστον τριμένων κίτρινων τυριών (διαλέξτε από: γραβιέρα, παρμεζάνα, κασέρι, ρεγκάτο, κεφαλοτύρι, πεκορίνο -όχι φέτα)
2 αβγά χτυπημένα
2/3 κουτιού γάλα εβαπορέ
αλάτι
2/3 κ.σ. ή μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι
1/4-1/2 κ.γ. τσίλι φλέικς (προαιρετικά)

Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς C.

Παρασκευή: Αλείφετε το σκεύος με το λάδι και στρώνετε 4-5 φύλλα κόβοντάς τα και τσαλακώνοντάς τα, σαν χαρτιά. Ανακατεύετε τα τυριά με το πιπέρι, προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά και το ελαιόλαδο. Ρίχνετε αλάτι (αν όλα τα τυριά είναι πικάντικα, μην το παρακάνετε), ξανανακατεύετε και αδειάζετε πάνω στα τσαλακωμένα φύλλα του σκεύους.

Ισιώνετε το μίγμα κουνώντας το σκεύος και με τη βοήθεια σπάτουλας, και χρησιμοποιείτε 1-2 φύλλα επιπλέον σε τσαλακωμένα κομμάτια για να συμπληρωθούν τα κενά όπου υπάρχουν, πατώντας τα στις θέσεις των κενών με τα δάχτυλα.
Ψήνετε στον προθερμασμένο φούρνο για 40 λεπτά, κατεβάζετε στο κάτω μέρος του φούρνου και ψήνετε άλλα 10 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια. Ελέγχετε αν έχει ψηθεί κανονικά από κάτω η πίτα, σηκώνοντας με μια σπάτουλα.

Σερβίρισμα: Aφήνετε λίγο να κρυώσει και κόβετε σε κομμάτια.

Πηγή Συνταγές Pandespani

Popularity: 2% [?]

Το www.econews.gr υποστηρίζει το διάλογο μεταξύ των αναγνωστών. Εγγραφείτε στην ιστοσελίδα και καταθέστε την άποψή σας κάτω από το άρθρο στο box "Σχολιάστε".